Laureatem Literackiej Nagrody Nobla za rok 2011 został Tomas Gösta Tranströemer, wybitny szwedzki poeta, od lat wymieniany wśród kandydatów. Zajmuje się również psychologią i tłumaczeniami. Jego prace zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków (m.in. na język duński, fiński, węgierski i angielski).
Po polsku ukazały się m.in.: Muzeum motyli, Moja przedmowa do ciszy, Gondola żałobna oraz Późnojesienny labirynt.
Tranströmer jest z wykształcenia psychologiem i pracował w tym zawodzie do 1990 r., kiedy przeżył udar mózgu. Częściowo sparaliżowany w następstwie choroby, poświęcił się odtąd twórczości poetyckiej jako głównemu zajęciu. Mimo niedowładów oraz (przejściowej) utraty mowy nie zaprzestał prowadzenia aktywnego trybu życia i spotykania się z czytelnikami. Jego rzecznikiem jest żona Monika, która towarzyszy mu w podróżach i spotkaniach publicznych.
Poezję Tranströmera cechuje duża zwięzłość. Pisze o doznaniach religijnych, jego wiersze ujawniają inspiracje muzyczne (poeta grał na fortepianie i organach), poruszają problemy zagubienia człowieka we współczesnym świecie. Język poezji Tranströmera jest wyciszony, jednocześnie w utworach spotyka się obrazy pełne paradoksów.