Informujemy czytelników, że Biblioteka Publiczna w Gliniance może pochwalić się bogatym zbiorem książek z autografami ich autorów.
Paweł Ajdacki – ur. 1970 r. Wykształcenie wyższe, otwocczanin od pokoleń, członek i działacz PTTK od 1986 roku. Od 2005 roku Prezes Oddziału Powiatowego PTTK w Otwocku, autor ok. 100 artykułów o tematyce turystycznej i krajoznawczej, głównie dotyczących powiatu otwockiego, twórca koncepcji sieci tras rowerowych i szlaków turystycznych. Współautor przewodników „Otwock i okolice”, „Garwolin i okolice”, autor przewodnika „Otwocki szlak okrężny”. Współautor publikacji specjalistycznych „Przedmoście Warszawa”, treści turystycznych do map: „Okolice Otwocka”, „Okolice Warszawy”. Organizator i współorganizator wielu imprez i rajdów turystycznych jak „Zlot sympatyków Otwocka”, wyścig rowerowy „Ekorama” i inne. Organizator wielu wycieczek, autor, współautor i konsultant licznych inwentaryzacji turystycznych. Przodownik Turystyki Pieszej, Kolarskiej, Na Orientację, Instruktor Krajoznawstwa Polski, Znakarz Szlaków Nizinnych.
Krzysztof Tadeusz Baranowski – ur. 26 czerwca 1938 we Lwowie – żeglarz, jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, dziennikarz, nauczyciel, krótkofalowiec SP5ATV. Jako pierwszy Polak dwukrotnie opłynął samotnie kulę ziemską. Absolwent Politechniki Wrocławskiej (inżynier elektronik) i Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (dziennikarz).
Bieńkowska – ur. 31 stycznia 1920 w Wilnie, zm. 20 sierpnia 1992 w Warszawie – polska pisarka, autorka utworów dla młodzieży, eseistka, tłumaczka literatury rumuńskiej. Ukończyła Wydział Medyczny Uniwersytetu w Bukareszcie ze stopniem doktora. W latach 1946-53 mieszkała we Wrocławiu. Debiutowała w 1946 jako autorka sztuki Krzysztof. Od 1954 mieszkała w Warszawie. W 1978 otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla młodzieży.
Jan Ciechanowski – historyk emigracyjny. Urodził się w 1930 r., jako 13-latek wstąpił do AK. Ranny w powstaniu warszawskim, trafił do niewoli niemieckiej. Dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych. Służył w Drugim Korpusie, z którym przybył do Wielkiej Brytanii. Jest honorowym profesorem University College London, członkiem The Royal Institute of International Affairs. Napisał m.in.: „Powstanie Warszawskie”, „Wielka Brytania i Polska. Od Wersalu do Jałty”, „O genezie i upadku II Rzeczypospolitej”, współautor „The History of Poland Since 1863”. Otrzymał nagrodę Zeszytów Historycznych. Od 1946 r. przebywa w Anglii.
Irena Sarnecka-Derkacz – ur. we Lwowie, w czasach, gdy to piękne miasto znajdowało się jeszcze w granicach II Rzeczypospolitej. Ojciec jej Jerzy Sarnecki był ostatnim wojewodą lwowskim a matka Irena córką wielce dla Otwocka zasłużonego małżeństwa – doktorostwa Stanisławy i Władysława Czaplickich. Związek malej Ireny z Otwockiem od najmłodszych lat był bardzo mocny, gdyż osierocona przez matkę, już od 1,5 roku wychowywana była przez babkę – Stanisławę Czaplicką. Kontakty z Otwockiem rozpoczęły się początkowo od przyjazdów na wakacje, by zmienić się na stały pobyt w 1942 roku. Zaraz po przyjeździe do Otwocka Irena Sarnecka wstąpiła do Szarych Szeregów i z otwockim ruchem oporu związana była do chwili wkroczenia wojsk sowieckich. Ze względu na trudności materialne już w 1948 roku rozpoczęła pracę zarobkową. Całe swoje życie zawodowe związała z „Polsportem”. Tutaj wykorzystywała swoje uzdolnienia plastyczne, z czasem awansując do pozycji jedynego plastyka – specjalisty do projektowania i opracowywania odzieży wyczynowej dla wszystkich dyscyplin sportu. W 1982 w ramach szykan za działalność w „Solidarności” zmuszona została do przejścia na wcześniejsza emeryturę. Od tego czasu zajmuje się w sposób nieskrępowany tym co lubi najbardziej: poezją i malarstwem. Prezentowany Państwu tomik „Wierszy wybranych” stanowi jej debiut literacki.
Bronisław Dostatni – ur. 10 grudnia 1926 r. w Cielczy koło Jarocina. Ukończył Szkołę Lotniczą w Dęblinie. Do 1968 r. służył w wojskach lotniczych. Był również absolwentem Szkoły Głównej i Planowania i Statystyki (dzisiejsza Szkoła Główna Handlowa), w której uzyskał tytuł doktora, specjalizując się w problematyce międzynarodowego transportu lotniczego. Napisał wiele prac z tej dziedziny. Brał udział w licznych audycjach telewizyjnych poświęconych lotnictwu. Od wczesnych lat marzył o dalekich podróżach i poznawaniu odległych kontynentów. Pisał książki o tematyce podróżniczej i przyrodniczej. Odbył kilkanaście wypraw po Europie i kilka dookoła świata. Plonem podróży są liczne publikacje. Bardzo znany przede wszystkim młodym czytelnikom, jest cykl książek dla dzieci, napisanych w formie rozmowy z Magdą (prywatnie wnuczka pisarza). Bronisław Dostatni zmarł w 2001 roku i został pochowany na cmentarzu w Cielczy.
Wojciech Dworczyk – ur. 31 stycznia 1927 r. w Poznaniu – polski publicysta, podróżnik, reportażysta. Przed II wojną światową mieszkał w Chorzowie. Po 1939 r. należał do Szarych Szeregów, uczył się na tajnych kompletach (gimnazjum w Busku-Zdrój). Maturę zdał w Bytomiu (1947), studiował następnie geografię ekonomiczną świata w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (absolutorium w 1950 r., magisterium w 1952 r.). Pracował następnie jako starszy radca w Komisji Planowania przy Urzędzie Rady Ministrów (do 1955 r.). W latach 1956-1957 w Wydziale Zagranicznym “Orbisu”, był przewodnikiem grup turystycznych. W tym czasie odbył wiele podróży po Europie, ZSRR i Skandynawii. Z wyprawy z geografem Lechem Dulembą do Egiptu, Jordanii, Syrii, Libanu i Indii powstała książka pt. Podróż za trzy grosze, która stała się jego debiutem (wyd. Iskry 1959, seria: “Naokoło świata”). W latach następnych podróżował wielokrotnie po krajach Azji, Afryki i Australii. Jego podróże objęły m.in. Kordyliery, Himalaje, wyspy Atlantyku i Oceanu Spokojnego, dłuższe podróże po Australii, Stanach Zjednoczonych i Indiach. W ciągu kilkudziesięciu lat odwiedził blisko 80 krajów na pięciu kontynentach.
Agnieszka Frączek – z wykształcenia jest germanistką i leksykografem, z zamiłowania – autorką wierszy i opowiadań dla najmłodszych. Pracuje na uniwersytecie Warszawskim jako adiunkt-językoznawca. Wielką frajdę sprawia jej zabawa z językiem – zwłaszcza w twórczości dla dzieci. Wydała m.in. „Trzeszczyki”, „Słonia na hulajnodze”, „Chichopotama”, „Bamboszkowe opowieści”, „Szalony szczypiorek i inne wierszyki szczypiące w jęzorek”. Laureatka nagrody EDUKACJA 2008. Mieszka w Warszawie.
Henryk „Selim” Kuksz – urodził się 15 lipca 1923 roku w Jurkowicach, ziemi sandomierskiej z ojca Wilhelma-Konstantyn i matki Antoniny z Lubienieckich, małżonków KUKSZ. Po ukończeniu szkoły podstawowej w wieku 11 lat wyjechał do Warszawy, gdzie ukończył w roku szkolnym 1938/39 gimnazjum na Bielanach, prowadzonym przez Księży „Marianów”. Na wakacje powracał do Jurkowic, gdzie zastał Go wybuch wojny z Niemcami. Kontynuuje dalszą naukę na tajnych kompletach. W tym czasie nawiązuje znajomość z Józefem Kotasiem, zawodowym podoficerem KOPu, który pełnił funkcję dowódcy plutonu ZWZ w Jurkowicach (komendanta placówki). W lipcu 1940 roku zostaje zaprzysiężony i z tą chwilą staje się żołnierzem konspiracji ZWZ. Otrzymuje zadanie kolportażu „Odwetu” i Biuletynu Informacyjnego. Wiosną 1941 roku wyjeżdża do Warszawy i rozpoczyna naukę w szkole rolniczej. Podczas wakacji nawiązuje kontakty z partyzantami z oddziału „Jędrusie”, przez Kazimierza Rutkowskiego, który należał do „Jędrusiów”. We wrześniu wyjeżdża do Warszawy celem kontynuowania dalszej nauki, którą ukończył w 1943 r. uzyskując maturę. Po powrocie z Warszawy, kontynuuje kolportaż „Odwetu” na terenie gminy Jurkowie i Klimontów. W tym czasie również staje się żołnierzem oddziału partyzanckiego „Jądrusie”, bierze czynny udział w różnego rodzaju akcjach włącznie z akcją „BURZA”. Po rozwiązaniu AK ujawnia się, następnie zostaje aresztowany przez UB w Jeleniej Górze, gdzie pracował w leśniczówce w Kowarach. Po kilkumiesięcznym areszcie zostaje zwolniony i powraca do poprzedniej pracy. W 1972 r. zweryfikowano mu Krzyż Walecznych, którym był odznaczony przez Armię Krajową w 1944 r. W 1991 r. awansowany do stopnia sierżanta Wojska Polskiego, a w następnych latach otrzymuje stopień oficerski porucznika Wojska Polskiego. Zmarł w Warszawie 2008 r. i został pochowany na Cmentarzu na Powązkach w kwaterze rodzinnej, z wojskowymi honorami, na które zasługiwał jako patriota i człowiek honoru tak podczas walki w oddziałach „Jędrusiów” AK jak i później w życiu cywilnym.
Laura Ewa Łącz – ur. 25 października 1954 w Warszawie – polska aktorka teatralna, filmowa i pisarka. Jest absolwentką PWST w Warszawie z roku 1977 oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Na deskach teatru oficjalnie zadebiutowała 3 lutego 1978 rolą Kobiety w sztuce Ballada Łomżyńska Ernesta Brylla. W latach 1977-2000 występowała na deskach Teatru Polskiego w Warszawie. W roku 1983 otrzymała Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. Wystąpiła w kilkudziesięciu filmach kinowych, telewizyjnych, serialach, przedstawieniach teatralnych i Teatru Telewizji. Jest autorką książek dla dzieci, m.in. “Sekret czarnego łabędzia”, “Spełnione marzenia” oraz “Bajki i wiersze na cztery pory roku”.
Andrzej Krzysztof Malesa – urodził się w 1968 r. W Otwocku. Do 21-ego roku życia mieszkał we wsi Lipowo. Najpierw uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Gliniance. Następnie zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. K. I. Gałczyńskiego w Otwocku. Po maturze podjął naukę na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, którego jest absolwentem. Poeta, prozaik, dziennikarz, krytyk literacki, prezes Stowarzyszenia Autorów Polskich (o/Mława), redaktor naczelny oraz wydawca miesięcznika społeczno-kulturalnego Wiadomości Mławskie i Antologii Pisarzy Mławskich „Tęcza w ciemności”. Jego wiersze i liryki miłosne ukazały się w 2008 r. W autorskim tomiku pt. „Smak Miłości”. Pomimo, że od kilkunastu lat mieszka na północnym Mazowszu, to jednak okres dzieciństwa i lata młodzieńcze spędził tu w Dolinie Świdra, gdzie do dziś mieszkają jego rodzice. Twórczość jego często nawiązuje do stron, z których się wywodzi. Dowodem tego jest m.in. tomik wierszy „W Dolinie Świdra”.
Krzysztof Oktabiński – historyk kultury, regionalista, absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Publicysta i działacz społeczny z Wiązowny koło Otwocka. Współpracownik lokalnych gazet: Powiązań, Linii Otwockiej, Rocznika Otwockiego i warszawskich Zeszytów Wolskich. Autor książek o regionie Wiązowna 1597 – 1997, Kartki z dziejów parafii i gminy, Wojaże po Sarmacji, Nad Mienią i Świdrem. Monografia geograficzno-historyczna, Czyn zbrojny nad Mienia i Świdrem, Zapomniane miasto i gmina Glinianka, Śladami filantropów, Warszawa 1914 – 1920 i okolice w latach walki o niepodległość i granice Rzeczypospolitej. Inicjator pomników memorialnych czynu zbrojnego na Mazowszu i w stolicy. Członek Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, Otwockiego Towarzystwa Naukowo-Kulturalnego, Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Joanna Papuzińska – ur. 3 stycznia 1939 – prozaik, poetka, autorka bajek i wierszy dla dzieci. Ukończyła Wydział Dziennikarski na UW. Debiutowała w 1964 na łamach prasy literackiej. Jest znaną autorką książek i wierszy dla dzieci, z których niektóre cieszą się kultową wręcz popularnością, takich jak “Nasza mama czarodziejka”, “Rokiś” czy “Czarna jama”. Wykłada jako profesor na Uniwersytecie Warszawskim, ma w swoim dorobku wiele rozpraw i artykułów z dziedziny krytyki literackiej, czytelnictwa, bibliotekoznawstwa i literatury dziecięcej oraz słuchowisk radiowych. Była inicjatorem powstania i redaktorem naczelnym miesięcznika „Guliwer” (do 2002 r.). Współpracuje z wieloma czasopismami dla dzieci. Członkini Zarządu Polskiej Sekcji IBBY.
Kazimierz Śladewski – ur. 1932 – zm. 2003 – poeta, autor kilkunastu tomików wierszy: “W gałęziach snu” (1960), “Refreny światła” (1964), “Wiklinowe furtki” (1968), “Zrąb” (1975), ” Piaszczysta gwiazda” (1979), “Dotyk chłodu” (1980), “W starej bramie” (1987). Także wierszy dla dzieci i fraszek. Członek Związku Literatów Polskich. Przez krytyków zaliczany był do tzw. nurtu chłopskiego w polskiej poezji powojennej. W twórczości często odwoływał się do wspomnień z dzieciństwa, spędzonego w kurpiowskiej wiosce Nagoszewo. Drugi nurt jego poezji można określić jako “sanatoryjny” – są to reminiscencje z licznych pobytów w szpitalach i sanatoriach przeciwgruźliczych, w charakterze zarówno pacjenta, jak i terapeuty. Trzeci nurt stanowi liryka, w której niektórzy widzą wpływy Leopolda Staffa. Osiadły w 1963 roku na stałe w Otwocku, poświęcił temu miastu wiele wierszy i esejów. Stał się rozpoznawalnym lokalnym działaczem kulturalnym, propagującym i upowszechniającym poezję, także śpiewaną.
Bogdan Tuszyński – ur. 4 lipca 1932 w Łodzi – polski dziennikarz sportowy, sprawozdawca Polskiego Radia, historyk prasy i sportu. W latach 1951-52 redaktor Przeglądu Sportowego. W latach 1953-81 sprawozdawca sportowy w Polskim Radiu (1975-77 kierownik, 1979-81 redaktor naczelny redakcji sportowej). Prowadził w radio sprawozdania z Wyścigu Pokoju. Autor kilkudziesięciu książek, m.in.: 100 lat Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów… (1986), Wyścig Pokoju 1948-88 (1989), Ostatnie okrążenie Kusego (1990), 50 razy Tour de Pologne (1993), Radio i sport (1993), Sportowe pióra (1994), Złota księga kolarstwa polskiego (1995), Telewizja i sport (1996), Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej (1999), 70 lat Tour de Pologne (1999), Kusy (2000), Polscy olimpijczycy XX wieku (2004), Za cenę życia. Sport Polski Walczącej 1939-1945 (2006). Czterokrotny zdobywca Złotego Pióra, wyróżniony Srebrnym i Złotym Wawrzynem Olimpijskim PKOl.
Monika Żeromska – ur. 1916 we Florencji, zm. 5 października 2001 w Warszawie – polska artystka malarka, pisarka, autorka wielotomowych wspomnień (wydanych przez wyd. Czytelnik). Córka Stefana Żeromskiego i jego drugiej żony Anny. Mieszkała w Konstancinie-Jeziornie. Pochowana 11 października 2001 roku obok rodziców na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.