22 stycznia 1921 r. urodził się Krzysztof Kamil Baczyński wielki poeta, który żył zaledwie 23 lata. Poeta zaczął pisać na serio w roku 1938 mając zaledwie 17 lat. W wojnę wszedł właściwie dorosły. Całe życie, cała twórczość zawarła się w młodości. Baczyński należał do pierwszego pokolenia wychowanego w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Pochodził z rodziny o głębokich tradycjach literackich. W dzieciństwie już nauczył się, że pisanie może być i zawodem, i powołaniem, jak było dla jego ojca, krytyka literackiego, Stanisława Baczyńskiego. Marzycielski, często odosobniający się chłopiec związany był silnie uczuciowo z matką, która wychowywała go ze specjalnym upodobaniem do poezji. Pierwszy wiersz napisał w roku 1936, będąc jeszcze uczniem. Ukończył Gimnazjum imienia Stefana Batorego, gdzie zdał maturę w roku 1939. W czasie wojny zaczął studiować polonistykę na tajnych kompletach. W 1942 roku ożenił się z Barbarą Drapczyńską. W 1943 roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych gdzie przeszedł przeszkolenie wojskowe. Dostał przydział do batalionu “Zośka”, potem przeniósł się do batalionu “Parasol”, gdzie zginął jako podchorąży rażony pociskiem hitlerowskiego snajpera w czwartym dniu Powstania Warszawskiego na placu Teatralnym z bronią w ręku. Jego ukochana Basia zginęła 20 sierpnia. Zostali pochowani na Powązkach Wojskowych wśród poległych żołnierzy „Zośki” i „Parasola”.
W latach 1940 – 1942 w pełni ukształtował się i rozkwitł jako poeta. W tym czasie ogłosił cztery tomiki poezji: „Zamknięty echem” (lato 1940), „Dwie miłości” (jesień 1940), „Wiersze wybrane” (maj 1942). W 1944 r. pojawiły się „Arkusz poetycki Nr 1” i składanka „Śpiew z pożogi”. Przez cały okres okupacji publikował w prasie konspiracyjnej. Jego wiersze pojawiły się także w antologiach poezji: „Pieśń niepodległej” (1942) i „Słowo prawdziwe” (1942). Jesienią 1941 r. w twórczości Baczyńskiego zaszła przemiana. W jego wierszach nastąpił zwrot do tradycji romantycznej, poeta doznał “porażenia okupacyjnego”. W tym czasie działał już w konspiracyjnej organizacji socjalistycznej „Płomienie”. Ostatni znany wiersz poety nosi datę 13 lipca 1944 r. Łącznie zachowało się ok. 500 jego utworów. Zachęcamy do sięgania po twórczość poety pokolenia Kolumbów.
Tekst M.B.