Rok 2013 jest rokiem poety Juliana Tuwima. A także rokiem kompozytora Witolda Lutosławskiego i chemika Jana Czochralskiego. W roku 2013 przypada sześćdziesiąta rocznica śmierci Juliana Tuwima – zmarł 27 grudnia 1953 roku. W tym roku minie też sto lat od jego poetyckiego debiutu – publikacji wiersza “Prośba” w “Kurierze Warszawskim”.
“Obie rocznice stanowią okazję do oddania hołdu temu wielkiemu poecie, który kształtował język, wyobraźnię i społeczną wrażliwość wielu pokoleń Polaków, ucząc ich zarazem poczucia humoru i ukazując optymizm codziennego życia. (…) Poezja Juliana Tuwima jest jedną z najważniejszych w XX wieku propozycji uprawiania sztuki słowa. Bogata i różnorodna twórczość autora “Kwiatów polskich” stanowi żywotną i atrakcyjną propozycję dla odbiorców w każdym wieku. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, przekonany o szczególnym znaczeniu dorobku poety dla dziedzictwa narodowego, ogłasza rok 2013 Rokiem Juliana Tuwima” – głosi tekst przyjętej w grudniu 2012 uchwały.
Julian Tuwim
Urodził się pod koniec XIX wieku w Łodzi (1894-1953). Polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu literackiego “Pod Picadorem” i grupy poetyckiej “Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika “Wiadomości Literackie”. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łaciny. Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami m.in. Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Wim, Roch Pekiński. Dla nas, rodziców małych dzieci, znany przede wszystkim jako autor znakomitych, ponadczasowych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Okulary, Słoń Trąbalski, Bambo, Kotek, Abecadło, Rzepka.
Zmarł w 1953 roku w Zakopanem; pochowany jest na warszawskich Powązkach. Poeta poświęcił rodzinnej Łodzi kilka swoich utworów. W wierszu “Łódź” pisał: “Niechaj potomni przestaną snuć, Domysły “w sprawie Tuwima”, Bo sam oświadczam: mój gród – to Łódź, To moja kolebka rodzima!”
Źródło: Wikipedia